Wrażliwość na barwy, nazywana często poczuciem koloru, należy do tej samej kategorii wrażliwości, co słuch muzyczny. W dużej mierze jest cechą wrodzoną. Jednak, podobnie jak w przypadku słuchu muzycznego, to od wpływu otoczenia zależy, jak ta wrażliwość będzie kształtowana i doskonalona.  Decyzje w kwestii wyboru zabawek, koloru tapety, ubrań dziecka podejmują najczęściej rodzice lub opiekunowie. Warto, aby były to decyzje przemyślane. Świadome kształtowanie środowiska dziecka przez odpowiedni dobór kolorów w jego otoczeniu, kształtuje jego dalszą postawę i wrażliwość. Małe dzieci bardzo szybko zaczynają postrzegać pełen zakres kolorów. Już w pierwszym miesiącu życia rejestrują barwę żółtą, pomarańczową, czerwoną, turkusową, niebieską, seledynową i purpurową. W drugim miesiącu życia dziecko odróżnia kolor żółty od zielonego, a miesiąc później żółty od czerwonego. W 3 lub 4 miesiącu dziecko osiąga pełny poziom rozpoznawania barw, tak jak u dorosłego człowieka. Duże kontrasty kolorystyczne, barwy jaskrawe, szczególnie na przedmiotach poruszających się i błyszczących, działają, co prawda stymulująco na mózg niemowlaka i małych dzieci, jednak ich nadmiar w otoczeniu może spowodować zbyt duże pobudzenie.

Koloroterapia jest wykorzystywana w leczeniu zaburzeń rozwojowych m. in. stereotypii, ADHD, dysleksji. Wiedza o wpływie kolorów na reakcje pomaga w kształtowaniu odpowiedniego otoczenia dzieci z takimi problemami.  Chromoterapia, należy do najstarszych metod leczniczych na świecie. Od wielu lat coraz częściej interesują się nią zarówno psychologowie, jak i medycyna akademicka oraz konwencjonalna. Większość osób, które doświadczyły chromoterapii, dostrzega dobroczynny wpływ kolorów jako element wspomagający leczenie. Kolory wywołują u dzieci, zależnie od barwy, rożne reakcje. Pobudzają, uspokajają, koją. Oddziałują zarówno na psychikę, jak też mogą pobudzać metabolizm komórek, stymulują organy wewnętrzne. Odpowiednio dobrane pomagają złagodzić objawy lub usunąć rożne dolegliwości. W starożytnym Egipcie chorzy leżeli w pokojach z cienkimi, kolorowymi zasłonami. Wpadające przez okna słońce tworzyło na ścianach barwne plamy. Kolorowe światło miało poprawiać nastrój i pomagało wrócić do zdrowia.

Smak kolorów

• Czerwony – najsilniej wpływa na ludzką psychikę – pobudza, wzmaga apetyt (kolor stosowany w gastronomi, jadalniach, kuchniach) przyśpiesza metabolizm. Stosowanie koloru czerwonego na dużych powierzchniach w pokojach dziecięcych jest ryzykowne. Natomiast odpowiednio dobrane dodatki lub elementy pomagają utrzymać dobry nastrój, szczególnie w okresie jesienno-zimowym. Czerwony jest symbolem życia (kolor krwi).
• Zielony – uspokaja, odpręża wzrok (stosowany w salach operacyjnych), relaksuje. Odpowiednio wyważona ilość sprzyja skupieniu. Kolor natury. Natomiast, co ciekawe, nadmiar zieleni może wpływać depresyjnie.
• Niebieski – kolor orzeźwiający, dający wrażenie chłodu, czystości (odstrasza owady) i oddalenia. Obniża ciśnienie krwi i uspokaja.
• Jego odcień – granatowy – podnosi zdolność skupienia uwagi – nie bez przyczyny stosowany, jako kolor mundurków szkolnych.
• Żółty – sprawia wrażenie ciepła, pobudza aktywność (chociaż nie tak silnie jak kolor czerwony).
• Pomarańczowy – kolor pobudzający. Kulturowo uznawany za symbol ognia i energii.
• Czarny – wzmacnia wrażenie ciężaru i przygnębienia, może bardzo negatywnie oddziaływać na osoby z klaustrofobią.
• Różowy – symbolizuje miłość. Kolor poprawiający nastrój. Badania dowodzą, że kobiety (dziewczynki również) reagują silnie fizjologicznie na kolor różowy. Rozszerzone źrenice i mimika twarzy. Wykorzystywane przez producentów zabawek, ubrań i książek dla dziewczynek.
  

Nadruki dostępne są w poduszkach A, A+, B, B+, zagłówkach D, DX, DY, DZ – do 3 rozmiaru włącznie. 

Pojawienie się w rodzinie dziecka niepełnosprawnego to trudny czas dla rodziców. Taka sytuacja powoduje lęk, strach, rozżalenie, poczucie winy, rezygnację. Niepełnosprawność  zmusza do zmiany stylu życia, pociąga za sobą dodatkowe obciążenia materialne i finansowe. Jednocześnie rodzeństwo dzieci niepełnosprawnych często nie radzi sobie z tą sytuacją. Dziecko chore tak pochłania uwagę matki i ojca, że te zdrowe czuje się zaniedbane i odrzucone. To rodzi konflikty w rodzinie i powoduje że życie dziecka niepełnosprawnego  jest przygnębiające szare i frustrujące.  W życiu i otoczeniu tych dzieci z reguły jest bardzo mało kolorów, które mogłyby poprawić ich samopoczucie.

Wychodząc naprzeciw tym problemom, nasza firma jakiś czas temu wprowadziła do oferty poduszek podciśnieniowych BodyMap^® – poduszki w czterech kolorach, pozwalających na łatwiejszą akceptację tych wyrobów przez osoby niepełnosprawne.